抒情作文

高考写景抒情作文800字

冬天开始的时候，突然觉得阳光好重要;阴雨不断的时候，突然觉得阳光好重要;雾霾散不开的时候，突然觉得阳光好重要。因为离开得太久，因为需要。

在我眼里的阳光有太多的模样。它是穿过树叶落在泥土上斑驳的印记;它是行径在浑浊空气里朦胧的线条;它是隔着玻璃瓶发散出的彩色颜料;它是闭起眼睛脑海里的过往回忆……

一连几天的阴天，没有风的时候空气都像是凝固的灰尘，如果是在家里，也许空气都能被拧出水来。每当风吹来的时刻，周围的温度就降低一点，但寒冷的空气又让人觉得突然浮躁的环境变得纯净，就像是冰冷的雪带着自己洁白的外衣和寒冷的内心让人想要亲近，让人感到干净和平静。

在这样的时刻大抵也是心情最容易跌到谷底的阶段，如果能突然看见一束阳光，哪怕是费尽心机从云层中偷偷溜出的一缕淡淡的阳光，尽管会转瞬即逝、可能不带着炙热的温度，也能让被阴雨包围了很久，耗尽了力量之后的人一瞬间看到快乐从自己眼前划过，发出一阵纯真的孩子的笑声。

想到阳光出现的场所都能给世界带来不一样的色彩:清晨的第一缕阳光，给经历了一夜黑暗的万物镀上耀眼的金色;正午的阳光，充满了前所未有的能量，传递着王者的气息;傍晚的阳光，在出现的对面诉说着对世界的不舍，投射着温柔的夕阳红;阴天的阳光，像久违的母亲抚慰着低迷的孩子受伤的心灵;雪后的阳光，像一支点睛之笔，让万众瞩目的雪地更加的夺目。

阳光从很遥远的地方来到我们身边，据说，从出发的那一刻起，要经历漫长的8分钟，阳光才能投射到我们能看见的地方，多么艰辛的一段旅程。在充满黑暗的空间里，只有阳光在前行，多么孤独的一段旅途。所以更加珍视阳光出现的时刻，因为这些简单的拥有都来之不易，就像我们身边那些简单的幸福一样。它们太简单，以至于我们没有感知到它的存在，只有在失去的时候才能意识到重要性。

坐在空荡的教室，蓝色的窗帘被从窗缝里挤进的风带动泛起接连不断的涟漪，突然被那束久违的阳光吸引，冲散了萦绕的迷雾，带着快乐的味道。

高考写景抒情作文800字精选

人人皆道江南好。“日出江花红胜火，春来江水绿如蓝”白居易为之倾心。“一叶扁舟轻帆卷、暂泊楚江南岸”，柳永为之留步。诗一般的江南，袅娜出沁人的馨香。绸缎一样细软的气息里，绣满了淡淡的惬意，就像一首瑰魅的诗，缀满了多情的文字。

江南的雨是湿润的，连绵的，似总也下不完，使人像身处雾境中一般。

江南烟雨，总是朦胧，似隔帘探花，似触非触。雨、独爱江南，这一片清幽之境若是少了这细雨轻烟的笼罩，便也映不出江南的神秘了。三月，雨落新绿，春意盎然，画水廊桥，洗衣石处，持伞微蹲。看落水涟漪、不甚高雅。七月，雨打新荷，梅子黄时，墨意深处，青竹帘下，采荷高歌。观心莲初绽，出泥不染。即是无雨，空气中也弥漫水气，似雾似烟，隐约若现，远近人家，白墙黑瓦，古风新韵。夜灯起时，点点星光。愿取下北斗，舀上这一方烟雨，隔夜的天空，也必将添上一缕遗忘，烟雨江南。

江南的山是灵性的，虽无质感、缺霸气，但能聚人气，育一方深沉。

江南素以水乡著称，但江南的山，葱郁灵秀。虽然没有拔地而起的孤芳自赏和横空出世的王者傲气;也不像北方和西部的名山那样让人顶礼膜拜，让人栈陶恐。可是，江南的山是人性化的，它们飘溢著南方特有的灵气和一种人间仙景般的柔情。游江南的名山，不会有攀崖的艰辛、孤旅天涯的沉重感。因为江南山重水复，移步换景，山不转水转，山穷水尽之处，又有新景观新风光让你豁然开朗，让人留连忘返，美不胜收。

江南的荷是女性的，柔软的，温婉婉动人，使人为之倾心。

盛夏，正是荷花满湖的季节。那荷叶展绿叠翠，浑圆宽阔，碧盘滚珠，皎洁无瑕。在翠绿的荷叶丛中，一枝枝亭亭玉立的荷花，像一个个披着轻纱在湖上沐浴的仙子，含笑伫立，娇羞欲语;嫩蕊凝珠，盈盈欲滴，清香阵阵，沁人心脾。这颜色各异的芙蕖，红的像灯笼，粉的如初夏，白的似初雪，美不胜收;有的含苞欲放，有的争先恐后的开放着，远远望去就像一盏盏莲灯，陪衬着那肥大的荷叶和酒盅般的莲蓬，千姿百态，魅力非凡。满湖莲花的江南是那么的美，那么的富有诗意啊!

江南好，到过这里的人定会领略到江南的那份不同寻常，那份逍遥自在，以及那份浓浓的诗意。

高考写景抒情作文800字优秀篇

不知是什么原因，半夜醒来后就怎么也睡不着，于是便起身。

站在窗前，本想欣赏夜色，可泼墨般的夜空连一个星星也没有。也许是因为今天天气的缘故，但更有可能是我并没有仔细用心地观看，反正就是扫兴。只看到正对着有一轮月亮，但不能算是皓月。月光极为朦胧，像是有层轻纱笼罩着，如诗如画如梦如幻。不知道这是不是就叫“月亮长了毛”，但却更显得夜幽谧雅静了。

我坐在桌前，心想反正闲着也是闲着，便翻开本子，拿起笔，准备开始自己的黑夜灵感。哪知道我的心已被这夜的意境所陶醉，而无从下笔。于是我面对桌子凝神再聚，用心回味着黑夜的独特气息。清新柔和，仿佛进入了梦乡，有着一丝温馨和淡淡的馨香……回过神来，我仍坐在桌前，面对着空白的纸张。我知道再怎么“徒劳”也是无功，但不可再浪费时间，便决定动笔。

这种感觉把我拉回了从前，我想起曾经，那还是暑假。我就曾为了周记、为了作文半夜爬起来写。那时侯时间还很充裕，所以我多半是边玩边写的，但其实最主要的还是为了玩，写作只是一个幌子。小孩子嘛，充满童心，总会有很多天真、幼稚的想法，而我只是寻求一种新鲜、刺激，一种叛逆罢了。

这让我觉得自己跟夜更贴切了，平日里愈发高远的天空，看不见的月亮，此时都与我产生了最近的距离。虽然它们仍旧那么深沉，但又怎能抹去我对黑夜的喜爱，抹去我心头平添的亲切感?

黑夜无语，星晖如织。虽然今天的夜空缺乏足够的光芒，但夜的寂寥、恬静已给了人无尽的思想和情绪，突然让我有了种诉说和聆听的激动。

这就是夜的神秘了，有着无言的苦楚但并不伤感。

再次站到窗前，月亮已渐渐向西边移动着，仍是一片静寂。突然掠过一阵风，无痕的风。我感到无比清新，却又有种无形的东西贯穿全身，我觉得冷了，——是孤寂与压抑。有东西从我脑海中一闪而过，不敢多想，心中不禁隐隐作痛。

不知为什么，今晚的夜色会让我无故想到让我几度流泪的它，但夜也确实留给了我这些碎片。——这没有诗意的失意，没有优雅的幽雅。

睡意来了，我爬上床头，期望明天能灿烂整个美丽!

参考翻译：

องค์ประกอบโคลงสั้น ๆ 800 คำสำหรับการสอบเข้าวิทยาลัย

ในช่วงต้นฤดูหนาวฉันรู้สึกว่าดวงอาทิตย์เป็นสิ่งสำคัญมากทันใดนั้นเมื่อฝนตกตลอดฉันก็รู้สึกว่าดวงอาทิตย์สำคัญมากทันใดนั้นเมื่อหมอกควันไม่ได้จางหายไปทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่าดวงอาทิตย์สำคัญมาก เพราะฉันจากไปนานเกินไปเพราะความจำเป็น

แสงแดดในดวงตาของฉันมีลักษณะที่มากเกินไป เป็นรอยด่างที่ผ่านใบไม้และตกลงบนดินเป็นเส้นแสดงพฤติกรรมในอากาศโคลนเป็นสีที่เปล่งออกมาจากขวดแก้วเป็นภาพความทรงจำในอดีตที่หลับตา ...

เป็นเวลาหลายวันที่มีเมฆมากเมื่อไม่มีลมอากาศก็เหมือนฝุ่นที่แข็งตัวถ้าอยู่บ้านอาจจะบีบอากาศออกจากน้ำได้ เมื่อใดก็ตามที่ลมพัดอุณหภูมิโดยรอบจะลดลงเล็กน้อย แต่อากาศที่หนาวเย็นทำให้ผู้คนรู้สึกว่าทันใดนั้นสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยก็กลายเป็นความบริสุทธิ์เช่นเดียวกับหิมะที่หนาวเย็นพร้อมเสื้อคลุมสีขาวและหัวใจที่เย็นชาทำให้ผู้คนคิดว่า ใกล้ชิดและทำให้ผู้คนรู้สึกสะอาดและสงบ

ในช่วงเวลาดังกล่าวอาจเป็นช่วงเวลาที่มีแนวโน้มที่จะตกสู่จุดต่ำสุดของอารมณ์หากจู่ๆคุณก็สามารถเห็นแสงอาทิตย์ได้แม้แต่แสงแดดจาง ๆ ที่แอบออกมาจากก้อนเมฆแม้ว่ามันจะหายวับไปและอาจไม่ ด้วยอุณหภูมิที่แผดเผาผู้คนที่ถูกห้อมล้อมด้วยสายฝนและสายฝนเป็นเวลานานและหลังจากหมดเรี่ยวแรงก็สามารถมองเห็นความสุขผ่านหน้าไปได้ในพริบตาและมีเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ที่ไร้เดียงสา

การนึกถึงสถานที่ที่ดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้นสามารถสร้างสีสันให้กับโลกได้แสงแรกของแสงแดดในยามเช้าจะปกคลุมทุกสิ่งที่ได้สัมผัสกับค่ำคืนแห่งความมืดมิดด้วยสีทองพร่างพราวดวงอาทิตย์ยามเที่ยงเต็มไปด้วยพลังงานที่ไม่เคยมีมาก่อนและบ่งบอกถึงความเป็นกษัตริย์ ลมหายใจดวงอาทิตย์ยามเย็นที่อยู่ตรงข้ามกับรูปลักษณ์ภายนอกบอกถึงความไม่พอใจของโลกที่ฉายภาพพระอาทิตย์ตกสีแดงอ่อน ๆ ดวงอาทิตย์ที่มีเมฆมากเหมือนแม่ที่ห่างหายไปนานช่วยปลอบประโลมจิตใจของเด็กที่ได้รับบาดเจ็บที่หดหู่ดวงอาทิตย์หลังหิมะเช่น สัมผัสสุดท้ายทำให้หิมะที่รอคอยมานานสะดุดตายิ่งขึ้น

แสงแดดส่องมาหาเราจากที่ไกลมากว่ากันว่าตั้งแต่ออกเดินทางใช้เวลา 8 นาทีเพื่อให้ดวงอาทิตย์ฉายในที่ที่เราเห็น ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยความมืดมีเพียงดวงอาทิตย์เท่านั้นที่กำลังเคลื่อนไปข้างหน้าช่างเป็นการเดินทางที่โดดเดี่ยว ดังนั้นจงหวงแหนช่วงเวลาที่ดวงอาทิตย์ปรากฏให้มากยิ่งขึ้นเพราะสิ่งของที่เรียบง่ายเหล่านี้หาได้ยากเช่นเดียวกับความสุขง่ายๆรอบตัวเรา พวกเขาเรียบง่ายมากจนเราไม่รับรู้การมีอยู่ของพวกมันและตระหนักถึงความสำคัญของพวกเขาเมื่อพวกเขาหลงทาง

เมื่อนั่งอยู่ในห้องเรียนที่ว่างเปล่าม่านสีฟ้าถูกลมพัดผ่านหน้าต่างเพื่อให้เกิดระลอกคลื่นอย่างต่อเนื่องทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกดึงดูดโดยแสงอาทิตย์ที่หายไปนานล้างหมอกที่หลอกหลอนออกไปพร้อมกับรสชาติแห่งความสุข

การเลือกองค์ประกอบโคลงสั้น ๆ 800 คำ

ทุกคนเก่งในเจียงหนาน "ในยามพระอาทิตย์ขึ้นแม่น้ำจะรุ่งเรืองกว่าไฟและแม่น้ำก็มีสีเขียวเหมือนฟ้าในฤดูใบไม้ผลิ" ไป๋จูยี่ตกหลุมรักมัน "เรือท้องแบนที่มีใบเรือเบาหมุนอยู่ทางฝั่งใต้ของแม่น้ำชู" หลิวหย่งอยู่กับมัน บทกวีทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีมีกลิ่นหอมสดชื่น ในบรรยากาศที่นุ่มนวลและนุ่มนวลปักด้วยสัมผัสของความสะดวกสบายราวกับบทกวีที่งดงามเต็มไปด้วยถ้อยคำที่ซาบซึ้ง

ฝนทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีมีความชุ่มชื้นอย่างต่อเนื่องและดูเหมือนว่าจะไม่มีวันสิ้นสุดทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยหมอก

หมอกและฝนตกทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีมักมีหมอกควันเหมือนสัมผัสดอกไม้ผ่านม่าน ฝนรักเจียงหนานคนเดียวหากดินแดนที่เงียบสงบนี้ไม่ได้ปกคลุมไปด้วยละอองฝนและควันมันจะไม่สะท้อนความลึกลับของเจียงหนาน ในเดือนมีนาคมฝนจะตกและต้นไม้เขียวขจีเต็มไปด้วยฤดูใบไม้ผลิทาสีสะพานส่งน้ำและที่วางหินซักผ้าถือร่มและนั่งยองๆเล็กน้อย ไม่สง่างามมากที่จะเห็นระลอกคลื่นของน้ำที่ตกลงมา ในเดือนกรกฎาคมเมื่อฝนตกกระทบดอกบัวใหม่เมื่อพลัมมีสีเหลืองหมึกลึกใต้ม่านไม้ไผ่สีเขียวเก็บดอกบัวและร้องเพลง บัวกวนซินบานก่อนโคลนไม่เปื้อน แม้ว่าจะไม่มีฝน แต่อากาศก็ยังอบอวลไปด้วยความชื้นเช่นหมอกและควันจาง ๆ มองเห็นได้ใกล้และไกลผนังสีขาวและกระเบื้องสีดำสไตล์โบราณและเสน่ห์ใหม่ เมื่อแสงยามค่ำคืนสว่างขึ้นแสงดาวเล็กน้อย ฉันอยากจะลง Beidou และตักฝนหมอกด้านนี้ท้องฟ้าในคืนนี้จะเพิ่มแสงแห่งความลืมเลือนสายฝน Jiangnan

ภูเขาทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีมีจิตวิญญาณแม้ว่าพวกเขาจะไม่มีพื้นผิวและมีอำนาจเหนือกว่า แต่ก็สามารถรวบรวมผู้คนและดูแลส่วนลึกของตนได้

Jiangnan ได้ชื่อว่าเป็นเมืองแห่งสายน้ำ แต่ภูเขาใน Jiangnan นั้นเขียวชอุ่มและสวยงาม แม้ว่าจะไม่มีความชื่นชมในตัวเองจากพื้นดินและความเย่อหยิ่งของกษัตริย์ที่ถือกำเนิดจากท้องฟ้ามันไม่เหมือนกับภูเขาที่มีชื่อเสียงทางตอนเหนือและตะวันตกที่ทำให้ผู้คนเคารพบูชาและยำเกรง อย่างไรก็ตามภูเขาทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีมีลักษณะเหมือนมนุษย์และเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่เป็นเอกลักษณ์ของภาคใต้และความอ่อนโยนเหมือนดินแดนแห่งสวรรค์บนโลก การเยี่ยมชมภูเขาที่มีชื่อเสียงทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีจะไม่มีความยากลำบากในการปีนหน้าผาและความหนักใจในการเดินทางเพียงลำพัง เนื่องจากภูเขาและแม่น้ำทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีถูกปลุกให้ฟื้นคืนชีพครั้งแล้วครั้งเล่าทิวทัศน์จึงเปลี่ยนไปทีละขั้นตอนภูเขาไม่เปลี่ยนและเมื่อใดที่ภูเขาและแม่น้ำหมดแรงมีภูมิทัศน์ใหม่และทิวทัศน์ใหม่ที่จะทำให้คุณรู้แจ้งในทันใดให้ผู้คนหลงไหลและสวยงาม

ดอกบัวทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีมีลักษณะเป็นผู้หญิงนุ่มนวลอ่อนโยนและเคลื่อนไหวได้ทำให้ผู้คนหลงรักมัน

ฤดูร้อนเป็นฤดูที่ดอกบัวบานเต็มทะเลสาบ ใบบัวมีสีเขียวและมรกตกลมและกว้างและมีสีเขียวเป็นรูปลูกบอลสดใสและสะอาด ท่ามกลางใบบัวเขียวขจีดอกบัวที่บางเฉียบราวกับนางฟ้ากำลังอาบน้ำในทะเลสาบพร้อมผ้าโปร่งสีอ่อนยืนยิ้มและเขินอายเกสรตัวผู้ที่อ่อนโยนจะควบแน่นหยดน้ำและกลิ่นหอมฟุ้งสดชื่น ดอกบัวที่มีสีต่างกันมีสีแดงเหมือนโคมไฟสีชมพูเหมือนต้นฤดูร้อนสีขาวเหมือนหิมะในช่วงต้นและสวยงามมากบางชนิดกำลังเบ่งบานบางดอกกำลังเบ่งบานและดูเหมือนโคมไฟดอกบัวจากระยะไกล ใบบัวอวบอ้วนและดอกบัวคล้ายถ้วยไวน์อยู่ในท่าทางและเสน่ห์ต่างๆ ทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีที่เต็มไปด้วยดอกบัวนั้นสวยงามมากและช่างเป็นบทกวี!

Jiangnan ที่ดีผู้คนที่เคยมาที่นี่จะต้องชื่นชมอย่างแน่นอนว่า Jiangnan นั้นแปลกประหลาดฟรีและง่ายและเป็นบทกวี

องค์ประกอบโคลงสั้น ๆ ที่ยอดเยี่ยม 800 คำสำหรับการสอบเข้าวิทยาลัย

ฉันไม่รู้ว่าทำไมหลังจากตื่นขึ้นมากลางดึกฉันไม่สามารถหลับได้ฉันจึงตื่นขึ้นมา

ยืนอยู่หน้าหน้าต่างฉันอยากจะชื่นชมกับค่ำคืนนี้ แต่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สาดหมึกนั้นไม่มีแม้แต่ดาว อาจจะเป็นเพราะอากาศวันนี้ แต่มีแนวโน้มว่าฉันไม่ได้ดูอย่างระมัดระวังอย่างไรก็ตามมันก็น่าผิดหวัง ฉันเห็นเพียงดวงจันทร์หันหน้าไปทางเขา แต่ไม่สามารถถือได้ว่าเป็นดวงจันทร์ที่ส่องสว่าง แสงจันทร์นั้นมืดครึ้มมากราวกับชั้นของผ้ากอซสีอ่อนที่ปกคลุมไปด้วยบทกวีที่งดงามและเหมือนฝัน ฉันไม่รู้ว่านี่เรียกว่า "พระจันทร์มีขน" หรือเปล่า แต่กลางคืนยิ่งเงียบและเงียบ

ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะคิดว่าฉันไม่ได้ใช้งานอยู่แล้วฉันจึงเปิดหนังสือและหยิบปากกาขึ้นมาพร้อมที่จะเริ่มต้นแรงบันดาลใจในยามค่ำคืน ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าหัวใจของฉันมึนเมาจากอารมณ์ของคืนนี้และฉันไม่สามารถเขียนได้ ดังนั้นฉันจึงหันหน้าไปทางโต๊ะและรวบรวมอีกครั้งนึกถึงลมหายใจที่เป็นเอกลักษณ์ของคืนนี้ด้วยหัวใจของฉัน มันสดชื่นและนุ่มนวลราวกับว่าฉันได้หลับไปพร้อมกับสัมผัสของกลิ่นหอมอบอุ่นและจาง ๆ ... หลังจากนั้นฉันก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะโดยหันหน้าไปทางกระดาษเปล่า ฉันรู้ไม่ว่า "ความไร้ประโยชน์" จะเป็นอย่างไรมันก็ไร้ประโยชน์ แต่ฉันไม่สามารถเสียเวลาได้อีกแล้วดังนั้นฉันจึงตัดสินใจเขียน

ความรู้สึกนี้ดึงฉันกลับไปสู่อดีตฉันจำได้ว่ามันเป็นช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ฉันเคยตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อเขียนไดอารี่และองค์ประกอบประจำสัปดาห์ ตอนนั้นยังมีเวลาอีกมากดังนั้นฉันจึงเขียนในขณะที่เล่นเป็นส่วนใหญ่ แต่จริงๆแล้วสิ่งสำคัญคือเพื่อความสนุกสนานการเขียนเป็นเพียงหน้าปก เด็ก ๆ เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาเหมือนเด็กและมักจะมีความคิดที่ไร้เดียงสาและไร้เดียงสามากมาย แต่ฉันแค่แสวงหาความสดชื่นตื่นเต้นและการกบฏ

ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันใกล้ค่ำมากขึ้นท้องฟ้าที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ และดวงจันทร์ที่มองไม่เห็นล้วนอยู่ใกล้ฉันที่สุดในเวลานี้ แม้ว่าพวกเขาจะยังคงซึ้ง แต่พวกเขาจะลบความรักของฉันในคืนที่มืดมิดและลบความใกล้ชิดที่เพิ่มเข้ามาในใจฉันได้อย่างไร?

ค่ำคืนที่ไร้คำพูดและดวงดาวก็เหมือนการทอผ้า แม้ว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนในวันนี้จะไม่มีแสงสว่างเพียงพอ แต่ความเหงาและความเงียบสงบในยามค่ำคืนทำให้ผู้คนเกิดความคิดและอารมณ์ไม่รู้จบและทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่จะเล่าและฟัง

นี่คือความลึกลับของค่ำคืนด้วยความทุกข์ทรมาน แต่ไม่ได้เศร้า

ยืนอยู่หน้าหน้าต่างอีกครั้งดวงจันทร์ค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกโดยที่ยังคงเงียบอยู่ ทันใดนั้นก็มีลมกระโชกแรงลมที่ไร้ร่องรอย ฉันรู้สึกสดชื่นมาก แต่มีบางอย่างที่มองไม่เห็นอยู่ทั่วร่างกายฉันรู้สึกหนาวความเหงาและความหดหู่ มีบางอย่างแวบเข้ามาในใจฉันไม่กล้าคิดและรู้สึกเจ็บในใจอย่างช่วยไม่ได้

ด้วยเหตุผลบางอย่างค่ำคืนของคืนนี้จะทำให้ฉันนึกถึงมันที่ทำให้ฉันร้องไห้อยู่สองสามครั้ง แต่คืนนั้นก็ทิ้งเศษเสี้ยวเหล่านี้ให้ฉัน - ไม่มีบทกวีที่น่าหงุดหงิดไม่มีความสง่างามที่สง่างาม

เมื่อถึงเวลานอนฉันก็ปีนขึ้นไปบนหัวเตียงรอคอยความงามของวันพรุ่งนี้!