我的二本学生 教育片 电影 影评 观后感

一直不相信看书会看呆、读傻，相反不同类型、时代文本勾勒、缀连的历史图景，在纵横交错里碰撞的火花有趣、悠远，因为有所思而有意义。

        历史纪实的《西南联大》，先锋派的余华的《活着》，《一百个人的十年》，现实主义的《平凡的世界》《白鹿原》，再到印象已不深的《我们这儿是精神病院》以及黄灯老师的《我的二本学生》，恰好可以静观不同时期生活中人的生活状态。

        通过这一非虚构的作品，以70后的视角观察、反思90后一代的生存状态。代沟、不解、疑问在文本叙事过程与反思中都有切贴的描述。读它时相较此前其他作品，心情平静、淡然许多，观感不必详述，其中的他们也是不远处的你、我、他。黄灯老师像极了我们的老师，她的学生也像极了我们，教育因为有了教与学的反思，让教不机械让育有了温度。之所以平静、淡然，是因为有很多共鸣与不解，这几年身处其中，无数次和师友交流、询问过，宿舍、课堂、餐厅与文本中悉数详尽的描绘再熟悉不过了。

        黄灯老师开篇所写的一部分恰好是当时读了外国文学后向老师感慨过的，不误“正业”的遐思正是立足生活最深刻的感触。只不过在明码标价市场上，有很多意想不到和哭笑不得，网络时代的忽悠虚虚实实真真假假，与从前形成极大的对照，有一种荒诞之感。若回头去看《我们这儿是精神病院》，可能更明析。

        若不出门，怎知外面-1度的感觉，所以无论从哪一个角度去评判、论断都不够客观、真实。只有出发在路上时，方知。尔后越过、无感。

英语翻译：

I have never believed that reading a book will look dull and foolish. On the contrary, the historical scenes of different types, era texts, and interlocking sparks collide in the criss-cross and are interesting and distant, because they are thoughtful and meaningful.

        The historical documentary "Southwest Associated University", the avant-garde Yu Hua's "Living", "Ten Years of a Hundred People", the realistic "Ordinary World" and "White Deer Plain", and then the impressed "We Are Here" Mental Hospital and Huang Deng's "My Two Students" can just observe the living conditions of people in different periods of life.

        Through this non-fictional work, observe and reflect on the living conditions of the post-90s generation from the perspective of the post-70s. Generation gaps, incomprehensions, and questions are well described in the text narrative process and reflection. When I read it, I feel calmer and more indifferent than other works before, and I don’t need to elaborate on my impressions. They are also not far away from you, me, and him. Teacher Huang Deng is like our teacher, and her students are also like us. Because of the reflection on teaching and learning in education, teaching is not mechanical and education has temperature. The reason why I am calm and indifferent is that there are many resonances and incomprehensions. In the past few years, I have been in it, and I have communicated and inquired with teachers and friends countless times. The detailed descriptions in the dormitory, classroom, restaurant and text cannot be familiar.

        The part of what Huang Deng wrote at the beginning of the article happened to be what he said to the teacher after reading foreign literature at that time. The reverie of "right work" is the deepest feeling based on life. It's just that in the clearly marked market, there are many unexpected and dumbfounding. The flickering of the virtual reality in the Internet age is in great contrast with the past, and there is a sense of absurdity. If you look back and read "Here We Are A Mental Hospital", it may be more clear.

        If you don’t go out, how can you know the -1 degree outside, so no matter which angle you judge or judge from, it is not objective and true enough. Only when you set off on the road will you know. Afterwards, I crossed it without feeling.

参考翻译：

ฉันไม่เคยเชื่อว่าการอ่านหนังสือจะดูน่าเบื่อและโง่เขลาในทางกลับกันฉากประวัติศาสตร์ประเภทต่างๆตำรายุคและประกายไฟที่ประสานกันปะทะกันในรูปกากบาทและเป็นสิ่งที่น่าสนใจและห่างไกลเพราะมีความรอบคอบและมีความหมาย

        สารคดีประวัติศาสตร์ "Southwest Associated University", "Living" ของ Yu Hua ที่เปรี้ยวจี๊ด, "Ten Years of a Hundred People", "Ordinary World" และ "White Deer Plain" ที่สมจริงและ "We Are Here" ที่น่าประทับใจ โรงพยาบาลโรคจิตและ "นักเรียนของฉันสองคน" ของ Huang Deng สามารถสังเกตสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนในช่วงเวลาต่างๆของชีวิตได้

        เราสังเกตและสะท้อนสภาพความเป็นอยู่ของคนรุ่นหลังยุค 90 จากมุมมองของคนรุ่นหลังยุค 70 ผ่านผลงานที่ไม่ใช่เรื่องสมมตินี้ ช่องว่างของการสร้างความไม่เข้าใจและคำถามได้รับการอธิบายไว้อย่างดีในกระบวนการบรรยายและการสะท้อนกลับ เมื่ออ่านแล้วฉันรู้สึกสงบและเฉยเมยมากกว่าผลงานอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ต้องอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับความประทับใจของฉันอีกทั้งยังอยู่ไม่ไกลจากคุณฉันและเขาอีกด้วย ครู Huang Deng เปรียบเสมือนครูของเราและนักเรียนของเธอก็เหมือนกับเราเช่นกันเนื่องจากภาพสะท้อนของการเรียนการสอนในด้านการศึกษาการสอนจึงไม่ใช่กลไกและการศึกษามีอุณหภูมิ เหตุผลที่ฉันสงบและเฉยเมยคือมีเสียงสะท้อนและความไม่เข้าใจมากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันอยู่ในนั้นและฉันได้สื่อสารและสอบถามกับอาจารย์และเพื่อน ๆ นับครั้งไม่ถ้วนคำอธิบายโดยละเอียดในหอพักห้องเรียน ร้านอาหารและข้อความไม่คุ้นเคย

        ส่วนหนึ่งของสิ่งที่ Huang Deng เขียนในตอนต้นของบทความเป็นสิ่งที่เขาพูดกับครูหลังจากอ่านวรรณกรรมต่างประเทศในเวลานั้นภวังค์ของ "งานที่ถูกต้อง" เป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งที่สุดบนพื้นฐานของชีวิต เพียงแค่ในตลาดที่มีการระบุไว้อย่างชัดเจนมีสิ่งที่ไม่คาดคิดและน่าประหลาดใจมากมายการริบหรี่ของความเป็นจริงเสมือนในยุคอินเทอร์เน็ตนั้นแตกต่างอย่างมากกับในอดีตและมีความรู้สึกไร้สาระ หากย้อนกลับไปอ่านเรื่อง "Here We Are A Mental Hospital" อาจจะชัดเจนมากขึ้น

        ถ้าคุณไม่ออกไปข้างนอกคุณจะรู้ได้อย่างไรว่า -1 องศาข้างนอกดังนั้นไม่ว่าคุณจะตัดสินหรือตัดสินจากมุมไหนก็ไม่ได้มีวัตถุประสงค์และเป็นความจริงเพียงพอ คุณจะรู้เมื่อคุณออกเดินทางเท่านั้น หลังจากนั้นฉันก็ข้ามมันไปอย่างไร้ความรู้สึก

แป