童话是一盏明灯

十二点的钟声敲起，仙度瑞拉的水晶鞋遗失，彼得潘将它交给王子。舞会音乐再度奏响，皮皮鲁与美人鱼翩翩起舞。。。。。。

你是否觉得奇怪，没关系，童话里没有什么不可能。

当日月形成完美的仰角，当星星运行到特定的轨道，童话如一盏明灯，照亮你我的笑靥。

小时的我爱幻想，尤爱童话。想起那些童话——有的像奶油蝴蝶结，甜美梦幻；有的像婴儿的梦呓，天真幼嫩；有的像美人鱼的泡沫，唯美却又凄美。。。。。。

那些伴我在稚嫩中成长的童话，是一盏明灯，让一个孩子混沌的心逐渐明朗。

当蔷薇投下细碎的剪影，当流光溢出淡淡的异彩，童话如一盏明灯，荡漾我的童心。

儿时的我装成熟，本想大叹“童话太幼稚”，最后仍会为美人鱼留下眼泪，为丑小鸭抱怨命运的不公。只有面对童话，我或许才如一个孩子，放肆地大哭、大笑。童话里的每一个人物都让我就觉得可爱。当看到卖火柴的小女孩点燃最后一根火柴时，露出幸福的微笑，我的心中也下起了蒙蒙细雨，很轻，很柔，最后化成流着泪的笑。。。。。。

那些陪我在懵懂中的童话，是一盏明灯，柔光晕出不灭的童心。

当蝴蝶低飞过惆怅的雨季，当雪莲附和着尘世的浮华,童话如一盏明灯，洗涤我的心灵。

少年的我，步步奏响青春。十几年间，学会了很多，收获了正能量，偶尔碰到邪恶的负能量。当这些“恶魔”出来作恶时，总会有些“天使”来救我于水火之中。当我撒谎时，匹诺曹用他的长鼻子告诉我，撒谎的下场很惨；当我懦弱时，狮子王长吼着让我勇敢地冲向前方；当我自卑时，丑小鸭助我突破“瓶颈之期”。。。。。。

在我内心一片黑暗时，这些童话角色坚定地化作盏盏明灯，驱散我内心的黑暗。

时光荏苒，童话伴我走过多少春秋。从安徒生到郑渊洁，从汤汤到斯威夫特。一篇篇优美的童话，一股股温热的暖流。站在岁月的长河边回望，曾经年少的日子，就像一卷尘封多年的老胶片。

英语翻译：

The bell struck at twelve o'clock, and Cinderella's crystal shoe was lost, and Peter Pan gave it to the prince. The dance music played again, and Pipiru and the mermaid danced. . . . . .

Do you find it strange? It doesn't matter, there is nothing impossible in fairy tales.

When the sun and the moon form a perfect elevation angle, when the stars move to a specific orbit, the fairy tale is like a beacon, illuminating the smiles of you and me.

When I was young, I loved fantasy, especially fairy tales. I think of those fairy tales-some are like buttery bows, sweet and dreamy; some are like baby dreams, innocent and tender; some are like mermaid bubbles, beautiful but poignant. . . . . .

Those fairy tales that accompanied me in my immature growth are a beacon, making a child's chaotic heart gradually clear.

When the rose casts a fragmented silhouette, when the streamer overflows with a faint splendor, the fairy tale is like a beacon, rippling my childlike innocence.

When I was a child, I pretended to be mature. I wanted to sigh "the fairy tale is too childish", but in the end I would still shed tears for the mermaid and complain to the ugly duckling about the unfair destiny. Only in the face of fairy tales, I might be like a child, crying and laughing presumptuously. Every character in the fairy tale makes me feel cute. When I saw the little match girl lighting the last match, she smiled happily, and a drizzle fell in my heart, very light and soft, and finally turned into a tearful smile. . . . . .

Those fairy tales that accompany me in my ignorance are a beacon, and the soft light fascinates an indelible childlike heart.

When the butterfly flies low through the melancholy rainy season, when the snow lotus echoes the glitz of the world, fairy tales are like a beacon, washing my soul.

As a young me, my youth is playing every step. Over the past ten years, I have learned a lot, gained positive energy, and occasionally encountered evil negative energy. When these "demons" come out to do evil, there will always be some "angels" to save me from fire and water. When I lied, Pinocchio used his long nose to tell me that the lie would end badly; when I was weak, the Lion King roared and made me rush forward bravely; when I was inferior, the ugly duckling helped me break through." Period of bottleneck". . . . . .

When my heart was dark, these fairy tale characters firmly turned into bright lights to drive away the darkness in my heart.

Time flies, fairy tales have accompanied me through many springs and autumns. From Andersen to Zheng Yuanjie, from Tangtang to Swift. A beautiful fairy tale, a warm current. Standing by the long river of years looking back, the days when I was young are like a roll of old film that has been covered in dust for many years.

参考翻译：

ระฆังดังในเวลาสิบสองนาฬิกาและรองเท้าคริสตัลของซินเดอเรลล่าก็หายไปปีเตอร์แพนมอบให้เจ้าชาย เพลงเต้นรำเล่นอีกครั้งพิพิรุและนางเงือกก็เต้น . . . . .

คุณคิดว่ามันแปลกหรือไม่ไม่สำคัญไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในเทพนิยาย

เมื่อดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก่อตัวเป็นมุมเงยที่สมบูรณ์แบบเมื่อดวงดาวเคลื่อนไปยังวงโคจรที่เฉพาะเจาะจงเทพนิยายก็เปรียบเสมือนสัญญาณไฟส่องสว่างให้กับรอยยิ้มของคุณและฉัน

เมื่อฉันยังเด็กฉันชอบจินตนาการโดยเฉพาะเทพนิยาย ฉันนึกถึงเทพนิยายเหล่านั้น - บางเรื่องก็เหมือนธนูเนยหวานและชวนฝันบางเรื่องก็เหมือนความฝันของเด็กทารกไร้เดียงสาและอ่อนโยนบางเรื่องก็เหมือนฟองสบู่นางเงือกสวยงาม แต่ฉุนเฉียว . . . . .

เทพนิยายเหล่านั้นที่มาพร้อมกับฉันในช่วงที่ฉันยังไม่เติบโตเป็นสัญญาณเตือนทำให้จิตใจที่สับสนวุ่นวายของเด็ก ๆ ค่อยๆกระจ่างใส

เมื่อ Qiangwei ร่ายเงาที่กระจัดกระจายเมื่อลำแสงล้นออกมาด้วยความงดงามที่เลือนรางเทพนิยายก็เหมือนสัญญาณไฟกระเพื่อมหัวใจที่เหมือนเด็กของฉัน

ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กฉันแสร้งทำเป็นผู้ใหญ่ฉันอยากจะถอนหายใจ "เทพนิยายเด็กเกินไป" ท้ายที่สุดฉันก็ยังคงหลั่งน้ำตาให้กับนางเงือกและบ่นเกี่ยวกับโชคชะตาที่ไม่ยุติธรรมของลูกเป็ดขี้เหร่ ในหน้านิทานเท่านั้นฉันอาจจะเหมือนเด็กร้องไห้และหัวเราะอย่างเกรงใจ ทุกตัวละครในเทพนิยายทำให้ฉันรู้สึกน่ารัก เมื่อฉันเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ส่องไฟในนัดสุดท้ายเธอยิ้มอย่างมีความสุขและมีฝนตกปรอยๆในใจฉันเบาและนุ่มนวลและสุดท้ายก็กลายเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตา . . . . .

เทพนิยายเหล่านั้นที่อยู่กับฉันในความไม่รู้ของฉันเป็นสัญญาณเตือนและแสงอ่อน ๆ ทำให้ความไร้เดียงสาเหมือนเด็กลบไม่ออก

เมื่อผีเสื้อบินต่ำผ่านฤดูฝนอันเศร้าโศกเมื่อดอกบัวหิมะสะท้อนแสงระยิบระยับของโลกนิทานเป็นเหมือนสัญญาณไฟล้างจิตวิญญาณของฉัน

ตั้งแต่ยังเด็กฉันวัยหนุ่มสาวของฉันกำลังเล่นอยู่ทุกย่างก้าว ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาฉันได้เรียนรู้มากมายได้รับพลังด้านบวกและบางครั้งก็พบกับพลังงานเชิงลบที่ชั่วร้าย เมื่อ "ปีศาจ" เหล่านี้ออกมาทำชั่วก็มักจะมี "เทวดา" มาช่วยฉันจากไฟและน้ำเสมอ เมื่อฉันโกหกพินอคคิโอใช้จมูกยาวของเขาเพื่อบอกฉันว่าการโกหกจะจบลงอย่างเลวร้ายเมื่อฉันอ่อนแอราชาสิงโตคำรามและทำให้ฉันวิ่งไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญเมื่อฉันยังด้อยกว่าลูกเป็ดขี้เหร่ก็ช่วยฉันบุกทะลวง " ช่วงคอขวด ". . . . . .

เมื่อหัวใจของฉันมืดมนตัวละครในเทพนิยายเหล่านี้ก็กลายเป็นแสงสว่างจ้าเพื่อขับไล่ความมืดในใจฉันออกไป

กาลเวลาผ่านไปเทพนิยายได้ติดตามฉันผ่านน้ำพุและออทัมน์มากมาย จาก Andersen ถึง Zheng Yuanjie จาก Tangtang ไป Swift เทพนิยายที่สวยงามกระแสความอบอุ่น เมื่อยืนอยู่ริมแม่น้ำที่ทอดยาวหลายปีเมื่อมองย้อนกลับไปวันที่ฉันยังเด็กก็เหมือนแผ่นฟิล์มเก่า ๆ ที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นมานานหลายปี