贵人

我记得太阳不断地升起、落下，从山顶、从水面、从云雾中、从屋脊与电线之间升起，像装满稻草的大车，吱吱扭扭，一路洒来，遍地金黄。当阳光射进我的眼，我的心中滋生出一种异样的感动。我记得阳光。在我的意识中太阳不断的升起落下并不意味着时间，我只是一味的痴信，太阳会给我带来永恒的温暖。

而当太阳在天际徘徊，泛着绚丽的光彩，另一种静穆会注入我的心田。我看着一群飞燕掠过天空，划出一道道漂亮的弧线，又随即消失，就像根本不曾存在。几只细腰的狗在田埂上跳跃；向日葵酣酣的垂着它们的头；远处的杨柳在雨后清新俏丽的抖动；太阳像一个满载而归的渔夫把光线拉扯着一点一点收走，我心中充满着爱的幻觉，在傍晚轻柔的风里，喃喃自语。

在这个夏天的某个午后，奶奶病倒了。那么突然的，我一直仰望着的如大山般硬朗的奶奶就这么倒在我的眼前，无力的躺在床上呻吟，我一动也不敢动，连呼吸也屏住，生怕惊扰了奶奶的灵魂，生怕它会抛下我去向天国。那刻，我深深地感受着这突然的一瞬给我的如此永生难忘的印象。我为自己触摸到了某种真实的东西而惶恐。许多的疑惑在这种强烈的震惊下就这样突然的解开了。

此时我想起了一切能想起的事情，我每次流泪的起因。那似乎都是一些个瞬间，为一个什么所触动，然后就流泪了。我记不清那些琐屑的原因，却记得那些心动的感觉，每一次我都觉得我已到了万劫不复的边缘，我对自己说我要死了，那一刻我万念俱灰。似乎因为什么有似乎不因为什么，某一个瞬间我就判了自己死刑。我被过脸去，面对墙壁不与任何人交流目光。那似乎也是因为什么又似乎不因为什么，某一个瞬间我又宣布自己的新生。这一个已经死去，而那一个又是崭新的面目，是我又不是我。这样一次次的死而复生，终于回复到原始宁静的状态。

就在这个夏天，奶奶重新笑着在家里忙碌的时候，我好像又生出了一只眼睛，看到了那么多平时我看不见的事情，我的心中充满了一阵一阵的感动，感动于空气中有炊烟的味道；感动于我能每天看到太阳升起和落下；感动于春天斑驳而泥泞的道路和北归鸟儿风尘仆仆的叫声；感动于翻书的声音和我的汗水；感动于一个陌生而的年轻母亲胸前的奶渍以及幼儿园里那些喧闹、稚气的小孩子的声音……

我甚至要产生一种虔诚的宗教般的情感，专注而真诚的感激我每日的平安，家人的平安。理解了亲人对自己的挂念就是平安，自己对亲人的挂念就是平安，理解的这融于平安之中的非凡的平凡。

英语翻译：

I remember the sun constantly rising and setting, rising from the top of the mountain, from the water, from the clouds, from the roof and the wires, like a cart full of straw, squeaking and squeaking, sprinkling all the way, golden everywhere. When the sun shines into my eyes, a strange touch grows in my heart. I remember the sunshine. In my consciousness, the rising and falling of the sun does not mean time, I just blindly believe that the sun will bring me eternal warmth.

And when the sun lingers in the sky, glowing with brilliant brilliance, another kind of silence will infuse my heart. I watched a group of flying swallows flying across the sky, drawing beautiful arcs, and then disappearing, as if they never existed. A few slender dogs leaped on the ridge; sunflowers hung their heads heartily; the willows in the distance shuddered fresh and pretty after the rain; the sun pulled the light away like a fisherman who had come back full of loads. My heart is full of illusions of love, mumbling to myself in the gentle evening wind.

One afternoon this summer, grandma fell ill. Suddenly, the tough grandma like a mountain that I had been looking up to fell in front of my eyes, lying on the bed feebly and moaning. I didn't dare to move, even holding my breath, for fear of disturbing my grandma's soul. I'm afraid it will leave me to heaven. At that moment, I deeply felt the impression that this sudden moment gave me such an unforgettable impression. I was terrified that I had touched something real. Many doubts were suddenly solved under this strong shock.

At this moment, I remembered everything I could think of, the cause of every tear I shed. It seemed to be a few moments, touched by something, and then wept. I can't remember the trivial reasons, but I remember the feelings of my heart. Every time I felt that I was on the verge of being overwhelmed. I said to myself that I was going to die. At that moment, my thoughts were lost. It seems that because of something, or not because of something, I sentenced myself to death at a certain moment. I was turned away, facing the wall and not interacting with anyone. That seems to be because of something and not because of something. At a certain moment, I announced my new life again. This one is dead, and the other is a new face, it's me and not me. Such repeated deaths and resurrection, finally returned to the original state of tranquility.

Just this summer, when my grandmother smiled again and was busy at home, I seemed to have another eye. I saw so many things that I usually can’t see. My heart was filled with waves of touch. I was moved by the air. The smell of cooking smoke; touched by the fact that I can see the sun rising and setting every day; touched by the mottled and muddy roads in spring and the screams of the birds from the north; touched by the sound of turning the book and my sweat; touched by one The milk stains on the breasts of unfamiliar young mothers and the voices of the noisy and childish children in the kindergarten...

I even want to have a pious and religious emotion, dedicated and sincerely grateful for my daily peace, the peace of my family. I understand that the concern of my relatives for myself is peace, and the concern of my relatives is peace, and I understand the extraordinary ordinaryness in peace.

参考翻译：

ฉันจำได้ว่าดวงอาทิตย์ขึ้นและตกดินอย่างต่อเนื่องโดยโผล่ขึ้นมาจากยอดเขาจากน้ำจากเมฆจากหลังคาและสายไฟเหมือนรถเข็นที่เต็มไปด้วยฟางเสียงแหลมและเสียงแหลมโรยไปตลอดทางเป็นสีทองทุกที่ เมื่อแสงแดดส่องเข้าตาฉันสัมผัสแปลก ๆ ในใจฉัน ฉันจำแสงแดดได้ ในจิตสำนึกของฉันการขึ้นและตกของดวงอาทิตย์ไม่ได้หมายถึงเวลาฉันแค่เชื่ออย่างสุ่มสี่สุ่มห้าว่าดวงอาทิตย์จะนำความอบอุ่นชั่วนิรันดร์มาให้ฉัน

และเมื่อดวงอาทิตย์ลอยอยู่บนท้องฟ้าเปล่งประกายเจิดจรัสความเงียบอีกแบบจะเข้ามาในหัวใจของฉัน ฉันมองดูฝูงนกนางแอ่นบินข้ามท้องฟ้าวาดเส้นโค้งที่สวยงามจากนั้นก็หายไปราวกับว่าพวกมันไม่เคยมีอยู่จริง สุนัขเพรียวบางตัวกระโจนขึ้นบนสันเขาดอกทานตะวันห้อยหัวอย่างสบายใจต้นหลิวในระยะไกลสั่นไหวและสวยงามหลังฝนตกดวงอาทิตย์ดึงแสงออกไปเหมือนชาวประมงที่กลับมาเต็มหลัง หัวใจของฉันเต็มไปด้วยภาพลวงตาแห่งความรักพึมพำกับตัวเองในสายลมยามเย็นที่แผ่วเบา

บ่ายวันหนึ่งในฤดูร้อนนี้คุณยายล้มป่วย ทันใดนั้นคุณยายที่แข็งแกร่งดุจภูเขาที่ฉันเคยมองขึ้นไปก็ล้มลงต่อหน้าต่อตานอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรงและร้องครางฉันไม่กล้าขยับแม้แต่จะกลั้นหายใจเพราะกลัวว่าจะรบกวนจิตใจของยาย ฉันกลัวว่ามันจะทิ้งฉันไปสวรรค์ ในขณะนั้นฉันรู้สึกประทับใจอย่างมากที่ช่วงเวลาที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ฉันประทับใจไม่รู้ลืม ฉันรู้สึกหวาดกลัวที่ได้สัมผัสสิ่งที่เป็นจริง ความสงสัยมากมายถูกคลี่คลายทันทีภายใต้ความตกใจที่รุนแรง

ในตอนนี้ฉันจำทุกอย่างที่คิดได้สาเหตุของน้ำตาทุกครั้งที่ฉันหลั่งออกมา ดูเหมือนว่าจะไม่กี่อึดใจสัมผัสกับบางสิ่งแล้วก็ร้องไห้ ฉันจำเหตุผลเล็กน้อยไม่ได้ แต่ฉันจำความรู้สึกในใจได้ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะจมฉันพูดกับตัวเองว่าฉันกำลังจะตายในขณะนั้นความคิดของฉันก็หายไป ดูเหมือนว่าเพราะอะไรบางอย่างหรือไม่ใช่เพราะบางสิ่งบางอย่างฉันจึงตัดสินประหารชีวิตตัวเองในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันถูกเมินหันหน้าไปทางกำแพงและไม่โต้ตอบกับใครเลย ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะอะไรบางอย่างไม่ใช่เพราะบางสิ่งบางอย่างในช่วงเวลาหนึ่งฉันประกาศชีวิตใหม่อีกครั้ง คนนี้ตายแล้วอีกคนเป็นหน้าใหม่เป็นฉันไม่ใช่ฉัน การตายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้ในที่สุดก็กลับคืนสู่สภาพเดิมของความเงียบสงบ

หน้าร้อนนี้เมื่อคุณยายของฉันยิ้มอีกครั้งและยุ่งอยู่กับบ้านฉันก็เหมือนมีตาอีกข้างฉันเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันมักมองไม่เห็นหัวใจของฉันเต็มไปด้วยคลื่นแห่งการสัมผัสฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในอากาศ กลิ่นควันการปรุงอาหารสัมผัสได้จากความจริงที่ว่าฉันสามารถเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นและตกดินทุกวันสัมผัสกับถนนที่เป็นจุดด่างดำและเต็มไปด้วยโคลนในฤดูใบไม้ผลิและเสียงกรีดร้องของนกจากทางเหนือสัมผัสได้จากเสียงพลิกหนังสือและเหงื่อของฉันสัมผัสหนึ่ง คราบน้ำนมบนหน้าอกของคุณแม่ยังสาวที่ไม่คุ้นเคยและเสียงของเด็กน้อยวัยอนุบาลที่ส่งเสียงดัง ...

ฉันยังอยากมีอารมณ์ที่เคร่งศาสนาและอุทิศตนและขอบคุณอย่างจริงใจสำหรับความสงบสุขในชีวิตประจำวันความสงบสุขของครอบครัว ฉันเข้าใจว่าความห่วงใยของญาติที่มีต่อตัวฉันเองคือความสงบและความห่วงใยของญาติคือความสงบสุขและฉันเข้าใจถึงความสงบสุข